Vučićev i Dodikov svesrpski sabor nastavak je agresivne velikosrpske politike Beograda prema Bosni i Hercegovini i cijelom regionu.
To je potvrda da srbijansko rukovodstvo, država i inteligencija nisu odustali od ciljeva koje su pokušali provesti genocidom i agresijom devedesetih godina. Dok god je tako cijeli Balkan će biti ključno mjesto destabilizacije, a Srbija i njeno rukovodstvo generatori nestabilnosti Evropske unije i mjesto interesa svih sila koje umjesto mira i napretka žele destabilizaciju i nemir. Ali, to je ono što smo nažalost znali i ranije. Ono što smo vidjeli posljednjih dana predstavlja dodatnu opasnost i razlog za brigu. Velikosrpskoj agresiji devedesetih godina suprotstavile su se hrabre snage naroda koji želi slobodu i mir. Danas se svesrpskom saborovanju apsolutno niko sistematski, organizovano, politički i sigurnosno ne suprotstavlja.
Izabrani bošnjački funkcioneri su svoje stavove ovlaš iznijeli reda-radi, a ko se udostojio da ne samo verbalno reagira nego da sustinski priprema odgovor na svesrpski, a zapravo velikosrpski sabor? Srbijanska je politika postala dominantna u regiji, Vučićev i Dodikov narativ sve više preovladavaju, a ideja Bosne i Bošnjaka ostala je ovisna samo o povremenom interesu nekoliko međunarodnih prijatelja poput SAD ili Njemačke.
Velikosrpska ideja se pokušava i nažalost uspijeva nametnuti kao legitimna politika, koju eto sad trenutno ne pokušavaju provesti genocidom i agresijom nego saborima, inicijativama, rezolucijama ili paradama. Velikosrpski sabor nije simbolično politicko nego sigurnosno pitanje, pitanje opstanka jednog naroda i stabilnosti Balkana i cijele Evrope. To je poruka koju bi bošnjački zvaničnici morali pronositi svijetom, ali kako kada se njihov glas niti čuje niti mu ko poklanja pažnju zbog borbe za kantonalne i općinske fotelje. Sada zaokupljeni kadroviranjem politikantstvom, i socijalnim mrezama da se predstave javnosti kao naj lideri, navodi se u reagovanju političkog pokreta Naprijed.
