Danas se obilježava godišnjica vojno-redarstvene akcije “Oluja”. I dok jedni slave, a drugi tuguju, istina je samo jedna. To je da je stradao naivni i zavedeni narod, koji je natjeran na “humano preseljenje” u skladu sa dogovorima velikih igrača.
Tada je uništena ideja stvaranja SAO Krajine unutar teritorija jedne nezavisne države, Republike Hrvatske. Umjesto skidanja embarga na oružje, tadašnje bosansko rukovodstvo na čelu sa Alijom Izetbegovićem je odabralo humano preseljenje koje se završilo genocidom u Srebrenici.
Bihaćka krajina i Goražde su izbjegli sudbinu Srebrenice, ponajviše zahvaljujućim hrabrim braniteljima i rasulu pobunjenika nakon operacija “Oluja” i “Bljesak” u Kninskoj i Bosanskoj Krajini.
Isječak iz knjige “Tajni Vilajet”
Doc.dr. Edin Garaplija u jednom dijelu svoje knjige “Tajni Vilajet” pisao je o akciji “Oluja”, gdje je detaljno opisao tadašnja dešavanja koja su se ticala posebno naroda iz Kninske krajine i sjeverozapada Bosne.
U jednom dijelu knjige pisao je o odluci Kongresa SAD-a za ukidanje embarga za koju je glasao i Džon Bajden:
“Vijeće sigurnosti UN-a donijelo je još 1992. zabranu na uvoz oružja i vojne opreme na prostoru nekadašnje Jugoslavije. Pobunjenici su jednostrano naoružani od strane JNA, dok su embargom na oružje bosanski i hrvatski branitelji dovedeni u nepravedan položaj. Kako bi obranili svoju suverenost, morali su se snalaziti na različite načine. Hrvatska je preko Slovenije i Mađarske imala više kopnenih puteva, a bosanska samo jedan, onaj preko Zapadne Hrvatske i aerodroma “Visoko”. Početkom 1995. godine na inicijativu grupe senatora predvođenih senatorima Bidenom, Dolom i Libermanom, SAD su ukinule embargo na uvoz oružja Bosni i Hercegovini, pa su i Amerikanci bili zbunjeni zašto su se bosanski dužnosnici nakon toga opredijelili za iransko oružje iako im je po hitnoj proceduri Kongres odobrio vojnu pomoć od 200 miliona $.”
Nakon Srebrenice rasla bojazan za ostale gradove
Nakon teškog genocida koji je počinjen nad Bošnjacima u Srebrenici, narod je strahovao da će se sličan scenario desiti u Sarajevu, Goraždu i Bihaću. Bihaćka teritorija predstavljala je tampon zonu između Republike Srpske i Republike Srpske Krajine. Zauzimanjem Bihaća, general Mladić bi postao lider od čije volje bi zavisio ishod međunarodnih planova za stabilizaciju i zaustavljanje rata na Balkanu.
“Hrvatska vojska i Armija BiH su uz prešutnu saglasnost međunarodne zajednice napravile zajednički plan za suprotstavljanje planiranim pobunjeničkim ofanzivama. Od 4. do 7. avgusta ’95., otpočinje munjevita operacija združenih snaga pod kodnim imenom “Oluja””, piše Garaplija.
U poglavlju nazvanom “Specijalni rat”, autor “Tajnog Vilajeta” napomenuo je i da je tada počeo masovni egzodus srpskog stanovništva prema Banja Luci i Beogradu. Brza predaja i masovno preseljenje stanovništva bili su dio dogovorenog scenarija.
Kako piše, bio je ovo jedan od nepobitnih dokaza da su se gospodari rata unaprijed dogovarali oko razmjene teritorija u Krajini, Srebrenici, Sarajevu.
Operacija “Namjerna sila”
Nakon poraza na vojnom polju i izdaje od strane dojučerašnjih kolega, Mladić naređuje artiljerijsku odmazdu po bosanskim gradovima i civilima. Kao odgovor, međunarodna zajednica pokrenula je akciju pod kodnim imenom “Namjerna sila”.
Akcija aviona NATO-a je uslijedila nakon strašnog zločina na Markalama 28. augusta ’95. Brzom međunarodnom istragom je utvrđeno da je artiljerijska granata, koja je tom prilikom ubila 37 civila i još stotinjak teško ranila, došla sa pobunjeničkih položaja na brdima oko grada. U udarima NATO avijacije, obavljeno je preko 3000 letova i izbačeno više od 1000 teških bombi na položaje pobunjenika.
